ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΣΤΗΝ ΜΗΛΕ

Πείτε με κυνικό αλλά η αλλαγή του έτους, αν δεν υπήρχαν στιγμές, άνθρωποι και άλλα τερτίπια τις ζωής δεν θα ήταν παρά μόνο ένα διαδικαστικό για να αλλάξει το νούμερο στο ημερολόγιο, κάτι σαν την αλλαγή της ώρας δηλαδή. Ωστόσο όπως προ είπα είναι οι στιγμές και οι καρδιές που τις κάνουν ξεχωριστές αυτές τις μέρες. Και αυτό που λένε πως ότι κάνεις την πρώτη μέρα του χρόνου θα το κάνεις όλο το χρόνο είναι σίγουρα ανοησίες καθώς εγώ σίγουρα θα το κάνω όσο βαστά το κορμί κι η κεφαλή μου. Τι πράγμα; Θα παλεύω να «καταπιώ» την ομορφιά του κόσμου με μικρά και μεγάλα ταξίδια. Γιατί τα ταξίδια δεν μετριούνται με χιλιόμετρα τελικά, αλλά με εικόνες και ανθρώπους.

Η πρωτοχρονιά όπως και τα Χριστούγεννα περιελάμβαναν καλούς φίλους, θετική ενέργεια πολύ φαγητό, «μεταμέλειες» και «απειλές» προς την ακεραιότητα των ιματίων του γράφοντα. Καλά όλα αυτά, όμως μια όμορφη πεζοπορία πάντα κάνει τις αναμνήσεις πλουσιότερες . Έτσι είπαμε να πάμε για ένα μήλο στην Μηλέ.

Για το σπηλαιοβάραθρο της Μηλέ τα έχουμε ξαναπεί, ένα από τα βάραθρα της μαδάρας από το οποίο οι μουλαράδες τροφοδοτούσαν παγοκολόνες την χώρα για την συντήρηση ευπαθών προιόντων την εποχή προ καταψύκτη. Στο καφενείο του Γιώργη στους Κάμπους για αρκετά λεπτά συζητούσαμε για το πώς πήρε το όνομα της και αν υπάρχει πουθενά αλλού στις μαδάρες παρόμοιο δεντρό. Το όνομα αυτής προήρθε από ένα είδος αγριομηλιάς που φυτρώνει στα γκρεμνα γύρω από το βάραθρο. Το βάραθρο το έχω επισκεφθεί πολλές φορές μα ποτέ ως τώρα τον χειμώνα και να που ήρθε η ώρα. Με συντροφιά το «παράθυρο» του καιρού και  τις δύο Μαρίες (τυχαίο άραγε;) μετά από τρεις περίπου ώρες πεζοπορίας  φτάσαμε στο πλημμυρισμένο από χιόνι βάραθρο. Το τοπίο πλέον άγνωστο αφού όλα είναι καλυμμένα από το χιόνι, μόνη ένδειξη ζωής οι πατημασιές των λαγών που έχουν οργώσει τις πλαγιές και ένα περίεργο όρνιο που κόβει βόλτες πάνω από τα κεφάλια μας.

 Φυσικά δεν επιχειρήσαμε να κατέβουμε στην είσοδο του καθώς τα σημάδια από τις μικρές χιονοστιβάδες ήταν εμφανή. Μια ώρα αργότερα βρισκόμασταν πάλι στο καταφύγιο στην Βόλικα όπου το γιορτινό γεύμα είχε τελειώσει, παρόλα αυτά τι καλύτερο από το να γυρνάς από μια τέτοια βόλτα και να βρίσκεις το φαγητό έτοιμο. Καλή χρονιά λοιπόν και καλή τύχη!!!